تمپو

حقیقتا من که در این مدت هفت ماه، نفهمیدم بالاخره خوشحالم یا ناراحت. بهترم یا بدتر. تغییری کرده چیزی یا نه! قبول، گفته ام به بقیه که خوبم. قبول، توصیه هم کرده ام که هر کسی که میتواند بیاید، حتما بیاید. اما راستش انگار همه چیز آنی و مال همان لحظه بوده . فکر که میکنم، برآیندی نمیتوانم بگیرم تا درنهایت بین دو کلمه ی بهتر و بدتر بتوانم یکی را انتخاب کنم. واقعیت این است که پوستمان کنده شده است. خیلی سخت میگذرد.